Siyah

Selam! Tekrardan buradayım. 
Az önce eski defterleri falan karıştırırken, eski bir sınav kağıdımı buldum. Bu kağıdın kopyasının bende olma sebebi ise, NORMALDE BURADA REKLAM GİRMESİ GEREKİRDİ AMA BİZDE ÖYLE ŞEYLER OLMADIĞI İÇİN HEMEN AÇIKLIYORUM ARKADAŞLAR MERAK ETMEYİN ÖHÖM
8. sınıftayken Türkçe dersinde öğretmen bize 30 puanlık kompozisyon yazdırırdı. Her sınavda sayfa düzeni, imla kuralları, kompozisyonun ne kadar iyi olduğuna göre oradan 30 puan alıyorduk yani. Ben de şimdi o yazdığım kompozisyonlardan birini buldum, sizinle paylaşiciim. Öğretmen çok beğenmiş ve bunu temize geçirmemi istemişti çünkü, o yüzden bende hala bu kağıt. Hangi kafayla yazdıysam, neyse, evet..

Konu: Siyah

      Siyah; karanlığın, boşluğun rengidir. Ben siyah rengin yerinde olmak istemezdim. Çünkü eminim ki onun hep karanlık içini yakıyordur. Yalnız, kimsesiz bir renktir o. Belki de, ağlıyordur ama biz göremiyoruzdur? Gözyaşları yine boşluğa akar.. Ama neye yarar ki? Boşluk da siyah.. O da göremez gözyaşlarını..
      Sanırım siyah bunun için koyu bir renk. Çok fazla ağlamış yalnızlıktan. Ağlamış ama gözyaşları da siyah akmış, daha çok kirletmiş onu. Daha çok koyulaştırmış.. Renklerin en koyusu o; çünkü en yalnızı da o... Bir renkle bile birleşemez. Birleşmeye kalksa, alır o rengi de çeker yalnızlığına. Öldürür o rengi koyuluğuyla.
      Ben siyah rengi çok sevmem.. Bence genelde yalnız, üzgün, mutsuz kişiler sever siyah rengi. Çünkü o tüm kötü duyguların rengidir. Karamsarlığın, mutsuzluğun, hüznün rengidir o. Bu kadar kötü duyguyu içinde barındıran bir rengi kim çok sevebilir ki zaten? Ancak onun gibi olanlar.. Onlar siyah rengi sevseler, arkadaşlığa çağırsalar bile duymaz o. Çünkü çok yüksek sesle ağlar ve üstelik bunu sadece kendisi duyar. Aslında biraz sussa, ağlamayı bıraksa, onu yalnızlıktan çekip çıkaracak dostça elleri görüp yalnızlıktan kurtulur belki. Ama o susmaz ve bu yüzden de sonsuza kadar kendi yalnızlığının içinde esir kalacak..

                                                      Aferin!
Kompozisyonunu A4'e yaz ve getir.


Evet, gerçekten de ben neden böyle bi' şey yazmışım ki? Hayır, öyle edebi biri falan da değilim. Hatta bildiğin gayet odunum yani, nasıl böyle şeyleri dökmüşüm kalemimden? DELİ ÇIKACAĞIM DELİ. HALLA HALLA YA, neden böyle şeyler yazıyorsun? ZORUN NE??????? Sonra düşün düşün bulama neden yazdığını!!! DEFOL!!!
Bazı yerlerde sağlam saçmalamışım ama, çok üstünde durmamak lazım 40 dakikalık bir sınavda kim bilir kaç dakikayı ayırabildim buna. Evet kendimi haklı çıkarmaya çalışıyorum şu an ehe mehe. 
Neyse, sonuç olarak bu panoya asılmıştı, diğer sınıflarda okutulmuştu ve tabii ki tam puan almıştım. :Dd.dD:d YİNE YAKIYORUM. 
Ha, son kez, GAYET DE SEVİYORUM LAN SİYAH RENGİ, AKLIMI ÇILDIRIYORUM HATTA SİYAH RENK İÇİN. GİTMİŞİM BURADA, "AY YOK BEN SEVMEM EHE MEHE BEN ÇÜNKÜM HİÇ KARAMSAR BİR KIZ DEĞİLİM" YAPMIŞIM. DEFOL!!1 PİS YALANCI PİSLİK. NE ANLARSIN SEN? ZORLA SİNİRLENDİRTTİTTİRİYORLAR YA. 

BU DA BÖYLE BİR ANIMDIR İŞTE ÇOK ÇOK ÇOK ÇOK SEVGİLİ OKUYUCU. (Okuyucuya güzel şeyler söyleyeyim de beni sevsin. Şaka şaka öyle olsun diye demedim. İçimden geldi. Çok ciddiyim. Beybilerin beybolaştığı andayız şu an. Görüşürüz.)