Neyse, bu süre zarfında sadece 2 gün okula gidiyorum. Arkadaşlar YEMİNLEN okul bu yıl favori mekanım oldu. Çünkü sadece orada arkadaşlarım var ve gülüyoruz. Artık Pazartesi gününden nefret bile etmiyoruz, çünkü okul var. Bir enerjiğiz ki sormayın.. Onun dışındaki günlerde mal gibiyim çünkü yanımda kimse yok. Bilmiyorum neden ama bu ara buna biraz fazla takılmaya başladım.. İstiyorum ki birlikte otobüse yürüyebileceğim, yemek yiyebileceğim, konuşmayı ve birlikte olmayı sevdiğim biri olsun. Yemek yemeye bir çıkıyorum yalnızım, çevremde mutlu insanlar ASDA:s
Hayır yani kıskanıyorum falan değil de, insan bir garip hissediyor. Bazen düşünüyorum; "Şimdi otobüste 'Benimle arkadaş olmak isteyen var mııııııııı? Çok yalnızım da..' diye bağırsam ne olur.. En fazla ne olabilir ki? Kimse cevap vermez ve ben o garipliğin en üst düzeye çıktığı ortamda mal gibi kalırım. "Kimse mi? Bir kişi bile mi? Hmm...." Böyle senaryolar kuruyorum salak salak.. hayır yapacağım bir gün diye de korkuyorum, orası da ayrı bir mallık.
Ha tabii bunun tersini de düşünüyorum bazen ehueheuheu ;))))) "Tabii ki ben senin arkadaşın olacağım mma'leydi!"
ÇOK MU ZOR BİR ARKADAŞ BULMAK?!?!??! Bir yandan, istesem peşlerine takılabileceğim insanlar tabii ki var.. ama böyle bir şeyin benim için anlamı yok.
Neyse, asıl bahsetmek istediğim şey bu değildi zaten. Bu muydu yoksa?
Her ergen insanın yaptığı gibi hafiften bir yalnız hissedince hemen hayatın anlamını falan sorgulamaya başladım. Bunu arada sırada da olsa belli bir süreklilikle yaparım zaten.. "NİYE YAŞIYOZ KİĞ?" düşünceleri beynimde geziyor. Yaşamanın gerçekten hiçbir amacı yok ve ölüyoruz da. Yaşadın, öldün, belki ot gibiydin kimse seni hatırlamayacak, belki de çok etkili bir insandın ve yüzyıllar boyunca hatırlanacaksın. Eee? Sana ne bundan, ölmüşsün, dünyada iz bıraksan ne olur? Sessizce gitmiş olsan bir şey değişir mi? Sonradan bunların raporu gelmiyor ki sana öldükten sonra arkanda bıraktıklarınla tatmin olasın.
Geleceğimiz güzel olsun diye çalışıyoruz, yarın ölebiliriz de. Al işte boşa gitti bütün uğraşların! Hem geleceğimiz güzel olsa ne olacak.. Lütfen biri gelsin ve bu düşüncelerimi değiştirsin! Kendimi keseceğimden değil, hayata güzel yönden bakmak istiyorum aslında. Bunu bir süre yapabiliyorum da, fakat "ölüm" fikri yine her şeyi kesip atıyor.
Hayatımı dolu dolu yaşamak istiyorum, dopdolu. Boş bir şekilde +70 yaşına kadar yaşamaktansa, istediklerimi yaparak tatmin olmuş bir şekilde 50 yaşımda ölmeyi yeğlerim. Tabii şu an böyle diyorum ama, o zaman mutlaka fikrim değişecektir, malum yaşamak tatlı.. Bilmiyorum, hayatım dolsun taşsın istiyorum. Bir kere yaşıyoruz bu hayatı, bence bütün duyguları en uç noktalarına kadar yaşamalıyız. Ölüme giderken değil de, ölmeden önce yaşamaktan bahsediyorum. Sevgi, aşk, bunlara doymamız lazım. Acıyı en derinine kadar yaşamamız lazım, hüznü, mutluluğu da. Belki de daha önce hiç tatmadığımız bir şeyi.
Gezmek istiyorum.. dünya boyunca. Ülkeleri tek tek keşfetmek istiyorum. İnsanların ağızlarının tadını tahmin etmek, geleneklerini ve kültürlerini öğrenmek, şaşırmak istiyorum. Bir sürü farklı insan, yer, yaşayış görmek istiyorum. Gittiğim her yerden bir hatıra kazımak istiyorum vücuduma. Bazen aç kalmak istiyorum, başka bir gün hiç tatmadığım tatlarla tıka basa doymak. Gittiğim yerdeki insanlar beni sevsin, bana gülümsesinler, bana yepyeni şeyler öğretsinler istiyorum. Bir yandan diğerlerinin benden hoşlanmamalarını, beni kınamalarını ve dışlamalarını istiyorum. Acemice gittiğim yerlerde sıcaktan kavrulmak, bazen de soğuktan tir tir titremek istiyorum. Sonra yöresel bir tatla içimi ısıtmak.. Daha önce adını bile duymadığım bir etkinliğe katılmak istiyorum onlarla birlikte. Koşmak, yürümek, yüzmek, düşmek, bir yerlerimi incitmek istiyorum. Sesim kısılsın istiyorum aptalca şarkı söylemekten. Rüzgarı yüzümde ve soğuğu dudaklarımda hissetmek istiyorum. Her hatıramı defterlere dökmek istiyorum, bazen de sadece vücudumdaki küçük bir ize bakıp hatırlamak. Daha birçok şey yazabilirim inanın bana, o kadar çok şey yaşamak istiyorum ki..
Keşke fırsatım olsa ve gerçekleşseler.
Yalnız normalden çok farklı bir yazı oldu farkındayım, ama şu an böyle hissediyorum. Siz de başka bir yüzümü görmüş oldunuz belki. :P
Bu arada, dedim ya hayatta iz bırakmak seni tatmin etmeyecek vs..
Bence hayattaki en mutlu edici şey, bir insanın size bakıp "Senin sayende, seninle birlikte pes etmedim" demesi. Düşünsenize o an yaşayabileceğiniz duyguyu.. inanılmaz. Yaşarken birilerine ilham kaynağı olmak. Kalplerine dokunabilmek. Hiç kolay bir şey değil, fakat buna ulaştığınız zaman eminim ki dünyalar sizin olacaktır..
Hayatımızda yazılarıyla, şarkılarıyla, çizimleriyle, ya da başka herhangi bir şekilde yer alan insanlar iyi ki varlar.
